Z wielką ulgą mogę dziś stwierdzić, że krzywdy wyrządzone przez doktora Złomensteina w Adlersbrunn w końcu odchodzą w zapomnienie. Nasz lud znów zaznaje spokoju, a ulice pełne są światła i radości. Wieści o naszym dobrobycie rozeszły się po świecie, a podróżnicy z różnych środowisk przybyli, by się o nim przekonać. Wygląda na to, że nieszczęśliwy rozdział naszego życia w końcu się zakończył.
Przyznaję jednak, że ponownie nękają mnie wspomnienia strasznych potyczek ze Złomensteinem. Nie mogę przez nie spać. Rocznica zemsty szalonego doktora zbliża się wielkimi krokami, a moje serce zaczęło ogarniać poczucie lęku. Próbuję wyzbyć się tych odczuć, gdyż zapewne zrodziły się przez moją nadaktywną wyobraźnię. Nie chcę również kłopotać moich doradców bezpodstawnymi zmartwieniami. Takie jest brzemię władcy – muszę znosić swoje lęki, zachowując spokój.
W każdym razie przygotowania do jesiennych festiwali odwracają moją uwagę od tych zmartwień. Przypomina mi to, że po zakończeniu uroczystości powinienem poprosić jednego ze strażników, aby sprawdził dziwne odgłosy, które dochodzą ze starych kwater w zamku. Mam nadzieję, że szczury nie zrobiły sobie kolejnego gniazda!
