Urodzony w Chiang Mai w Tajlandii Niran PruksaManee był środkowym dzieckiem niezwykle bogatych rodziców, którzy mieli wobec swojego potomstwa wysokie wymagania. Od najmłodszych lat sprzeciwiał się zorganizowanemu życiu, które dla niego zaplanowali. Wolał wędrować po rozległym, otoczonym murem ogrodzie kompleksu mieszkalnego i pielęgnować rośliny u boku rodzinnych ogrodników.

Już w młodych latach okazał się zbyt inteligentny na drogie szkoły, na które stać było jego rodzinę. Często wypełniał zadania niepoprawnie (nauczyciele regularnie się skarżyli) przez rozwiązywanie problemów dokładniej niż było to konieczne lub w nowy sposób, który wskazywał, że czeka go świetlana przyszłość. Rodzice Nirana robili wszystko, by wpoić mu porządek, więc wysłali go do prestiżowej Akademii Architechtów Vishkar.

Niran niemal od razu zaczął odczuwać niesmak do sztywnego, sztucznego piękna, które w Vishkar nazywano „doskonałością”. Unikali go wszyscy uczniowie z wyjątkiem jednego: jego współlokatorki Satyi Vaswani znanej później jako Symmetra. W ciągu kilku tygodni stali się nierozłącznymi przyjaciółmi i choć rzadko się w czymkolwiek zgadzali, bardzo się szanowali.

Gdy dorósł, w przerwach w nauce wykorzystywał majątek rodziców do podróżowania i poznawania swojej prawdziwej pasji – świata przyrody. Podczas tych podróży uderzało go zamieszanie obecne poza jego idealną bańką dobrobytu. Na całym świecie ludzie potrzebowali pomocy. Choroby, defekty i inne dolegliwości przyprawiały różne społeczności o ból – ból, który Niran postanowił uśmierzyć.

Korzystając z zasobów uczelni i wpływów rodziców, Niran rozpoczął realizację własnego projektu – takiego, który pomoże mu uzdrowić świat.

W trakcie badań odkrył, że nieżyjący już założyciel Vishkaru miał nadzieję na udostępnienie światu stałoświatła, zanim uczelnia wprowadziła więcej ograniczeń dla tej technologii. Wykorzystując ten oryginalny projekt i swoją fascynację botaniką, Niran stworzył coś nowego. Podczas gdy stałoświatło tworzyło materię nieożywioną, nowy i niestabilny wynalazek Nirana, bioświatło, wytwarzał materię organiczną, która mogła w mgnieniu oka leczyć poważne rany.

Niestety właśnie wtedy zaczęły się problemy Nirana.

Podobnie jak jego wizjonerski poprzednik, Niran marzył o podarowaniu światu bioświatła. Vishkar nie zgodził się, twierdząc, że to akademia jest właścicielem wynalazku. Ignorując ich żądania (oraz rady Satyi Vaswani), uciekł z uczelni wraz ze swoją raczkującą technologią. Rodzice odcięli go od bogactwa i błagali, by wrócił, oddał technologię i pogodził się z Vishkarem.

Samotny i ścigany Niran udał się do Arkologii Atlantyckiej – niezależnego i samowystarczalnego miasta na Oceanie Atlantyckim, które skupia się na nauce i ekologii i jest wolne od praw rządzących innymi narodami. Tam Życiodawca kontynuuje stabilizację i doskonalenie bioświatła i zamierza wykorzystać je do odnowienia połączenia świata z naturą i pomocy potrzebującym.